Όταν σκεφτόμαστε την απιστία, συχνά δημιουργούμε εικόνες απόδρασης, πάθους και προδοσίας. Ωστόσο, οι ιστορίες αυτών των τεσσάρων αντρών φέρνουν στο φως πιο σύνθετους και μερικές φορές ενοχλητικούς λόγους που τους οδήγησαν να απιστήσουν.
Ο πρώτος εξομολογείται ότι βρέθηκε σε μια σχέση όπου η καθημερινότητα είχε μπει σε ρουτίνα και ένιωσε ότι είχε ανάγκη να νιώσει ζηλευτός. “Η ερωμένη μου ήταν πιο κατατοπισμένη γύρω από θέματα που με ενδιέφεραν και είχαμε πολλές σοβαρές συζητήσεις,” εξηγεί. Αυτή η πνευματική κίνηση του έδωσε αυτό που ήθελε.
Ο δεύτερος άντρας παραδέχεται ότι η συντροφικότητα με την ερωμένη του δημιουργούσε μια συναισθηματική κατανόηση που είχε λείψει στο γάμο του. “Η φιλομάθειά της και ο τρόπος που άκουγε με έκαναν να νιώθω σημαντικός. Ήταν σαν να αμφισβητούσε και να κέρδιζε το σεβασμό μου,” παραδέχεται.
Αντίστοιχα, ο τρίτος εξηγεί πως η σχέση του με την ερωμένη του εξελίχθηκε σε μια αναπάντεχα ισχυρή φιλία που σταδιακά οδήγησε σε κάτι περισσότερο.
Η ιστορία του τέταρτου άντρα υπογραμμίζει πως ο γάμος του είχε γίνει περισσότερο συνεργασία παρά σχέση. Υπογραμμίζει: “Ήταν κάτι σαν ανανέωση όταν συνάντησα μια γυναίκα που πραγματικά μπορούσε να με καταλάβει και να με προκαλέσει πνευματικά.”
Αυτές οι ειλικρινείς εξομολογήσεις δείχνουν ότι οι αιτίες πίσω από την απιστία μπορεί να είναι βαθύτερες απ’ όσο φαίνονται αρχικά. Εξάγεται ότι η επικοινωνία και η ειλικρινής εξέταση των αναγκών μιας σχέσης είναι πρωταρχικής σημασίας για να αποφευχθούν αυτές οι καταστάσεις.