Κάποτε πίστευα ότι είχα βρει τον άνθρωπο με τον οποίο θα περνούσα το υπόλοιπο της ζωής μου. Ζούσαμε μαζί χαρούμενες στιγμές, σχεδιάζαμε το μέλλον μας και φανταζόμασταν την κοινή μας ζωή. Ωστόσο, υπήρχαν σημάδια που αγνοούσα, σημάδια που έπρεπε να είχα λάβει υπόψη μου νωρίτερα.
Η σχέση μας άρχισε να δείχνει ρωγμές. Οι συζητήσεις μας γίνονταν διαφωνίες και οι απόπειρες κατανόησης μερκές φορές κατέληγαν σε καυγάδες. Προσπάθησα να φτάσουμε σε μια ισορροπία, αλλά η αίσθηση ότι περπατούσα σε τεντωμένο σχοινί δεν έλεγε να φύγει.
Μια μέρα, ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι ήμουν περισσότερο δυστυχισμένη παρά ευτυχισμένη. Οι μικρές στιγμές χαράς δεν μπορούσαν πλέον να καλύψουν τους πολλούς πόνους. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω έτσι για πάντα. Η απόφαση να τον αφήσω δεν ήταν εύκολη, αλλά ήταν αναγκαία. Έπρεπε να αφήσω αυτά που νόμιζα ότι ήθελα για να βρω την εσωτερική γαλήνη.
Τώρα, εστιάζω στο να ξαναβρώ τον εαυτό μου και να επουλώσω τις πληγές μου. Η ζωή μπορεί να μην είναι όπως την είχα σχεδιάσει, αλλά ξέρω ότι έκανα το σωστό για μένα. Η ελευθερία και η εσωτερική ηρεμία είναι ανεκτίμητες. Τέλος, ας θυμόμαστε ότι η αγάπη για τον εαυτό μας πρέπει πάντα να είναι η προτεραιότητά μας.